Ik ben dit keer wat later met het inleveren van mijn blog. De reden is de eerste deadline voor het inleveren van mijn business case voor het eerste blok van mijn opleiding. De laatste paar dagen voor de uiterlijke inleverdatum heb ik er toch aardig wat uren ingestoken. Het uiteindelijke product wordt vaak omschreven als een ‘groeidocument’. Er zitten hierbij voordelen en nadelen aan. Voordeel is dat je nog punten aan kunt passen als je er later achter komt dat dit niet goed is. Het nadeel hierbij is het gevoel te hebben dat het nooit af is. Ik heb mijn business case meerdere malen doorgelezen en in de vorige opdrachten nog geregeld wat dingen aangepast. Ik was hem afgelopen week nog maar wéér eens aan het doorlezen (en aanpassen), en heb hem toch uiteindelijk maar gemaild. Ik ben erg benieuwd naar de uiteindelijke beoordeling en wacht met spanning af.

De geruststellende woorden van de docent dat ‘als je al meer weet dan voor de start van de opleiding’ wegen toch niet op tegen de spanning van je eerste cijfer bij de start van een nieuwe opleiding. Natuurlijk heb ik al veel geleerd, maar de spanning blijft.

Gisteren heb ik mijn presentatie gehouden over mijn business case. Het verliep goed, maar toch spannend om na 10 weken al je eerste individuele product af te leveren en meteen al te presenteren. Dit jaar is de opzet van de opleiding veranderd. Het presenteren is al meteen in het eerste blok aan bod gekomen, terwijl dit voorgaande jaren pas aan het einde van de opleiding aan bod kwam. Ook het feit dat iedereen een individueel product inlevert, is makkelijker te combineren met mijn baan en de reisafstand die andere klasgenoten hebben. Ik ben in die zin niet afhankelijk van anderen en kan mijn eigen tijd indelen.

Het niveau en tempo van de opleiding is duidelijk opgeschroefd dit jaar, maar dat vind ik een positief punt. Het begin is er, maar het begin was wel lastig. Toch heb ik het idee dat de omschakeling nu begint te komen en dat is een prettig idee. Ook de herkenning van mijn klasgenoten bij het omschakelen naar een andere denkwijze en insteek, geeft me een geruststellend gevoel. Ik ben niet de enige!

Per 1 april ga ik 32 uur werken. Gelukkig geeft me dit wat meer ademruimte om al het leeswerk en de opdrachten in een wat rustiger tempo af te ronden. Ik doe de opleiding in mijn eigen tijd en wilde eerst aankijken hoe het zou zijn om deze met 36 uur werken te combineren. Het is voor mezelf ook nog wel aftasten wanneer ik met mijn opdrachten bezig ga en wanneer ik tijd voor mezelf inplan. De structuur begint hier wat meer in te komen. En al scheelt het maar 2 dagen in de maand werken, ik denk dat het me wel wat meer rust kan opleveren.

Het opbrengen van de discipline om ’s avonds na een drukke dagdienst nog bezig te gaan met opdrachten, vind ik nog wel moeilijk. Het voordeel is wel dat ik in een rustige nachtdienst of dienst in het weekend nog wel wat tijd kan vinden om het een en ander uit te zoeken voor opdrachten door op intranet te gaan lezen. Ik ben gelukkig nog steeds overtuigd (en hopelijk nog meer na het krijgen van de beoordeling van mijn business case) dat ik met deze opleiding een stap dichterbij kom in de richting van waar ik wil zijn. En dat is het belangrijkste.

—

Laura Verkijk is verpleegkundige en in januari gestart met de opleiding Health & Informatics. Via deze blog houdt ze ons regelmatig op de hoogte van haar ervaringen en geeft ze een blik in haar wereld van zorg en ICT.