Na mijn vorige blog, heb ik mijn deadline gehaald en de uitkomst van mijn business case gepresenteerd voor mijn klasgenoten en docenten. Toch wel spannend, omdat dit het ‘eerste’ verslag is wat ingeleverd moest worden en ook al meteen gepresenteerd worden. De spanning was duidelijk voelbaar in het klaslokaal, hoewel we toch allemaal in hetzelfde schuitje zitten en allemaal hetzelfde meemaken.

Op 22 april heb ik het uiteindelijk cijfer voor mijn business case gekregen en het was toch wel spannend. Ik wist al wel dat alle onderdelen voldoende waren, maar het daadwerkelijke cijfer was nog niet bekend. (er is toch wel verschil tussen een 5,5 of een 8). Het was tot mijn verbazing een 8 voor mijn business case. Er zijn nog meer onderdelen waarvoor ik een cijfer krijg, maar de eerste voldoende is binnen. Het presenteren ging ook goed, hoewel ik wel binnen 5 minuten klaar was. Ik had mezelf voorgenomen om de essentie in niet meer dan 10 dia’s weer te geven. Ik heb hierbij ook vooral naar mezelf gekeken, wat ik prettig vind als ik toehoorder ben en wat de belangrijkste punten zijn om te vertellen (weinig tekst, niet teveel plaatjes, geen filmpjes, niet teveel dia’s). Het less is more principe gaat hier echt op (gastdocenten hebben hier nog wel eens moeite mee).

Tijdens iedere lesdag hebben we ook een college van een gastdocent. Tot nu toe zijn dit oud-leerlingen van de opleiding geweest. Het is prettig om ervaringen uit te wisselen, maar het verschil tussen dit jaar en de voorgaande jaren is wel duidelijk naar voren gekomen. Het tempo ligt hoger en ook de vorm van de lessen en de integratie van de vakken met elkaar is naar een hoger niveau getild. De toetsing hierbij ook.

Het blok waar we net mee zijn begonnen staat in het teken van het bouwen van een database en evidence based practice. Ik dacht in eerste instantie dat ik niet zoveel ‘feeling’ zou hebben met het bouwen van de database, maar het heeft toch wel mijn interesse gewekt. Door de docent voorspeld als een rustiger blok (of dit na 10 weken ook nog zo voelt?), dus wat meer ademruimte tijdens deze 10 weken. Het tempo ligt hoog, maar het is nog wel door iedereen bij te houden.

Ondertussen ben ik 32 uur gaan werken en dat geeft wel wat meer rust. Het werk op de afdeling gaat gewoon door en helaas kan ik weinig tijd vinden om tussendoor nog wat te doen tijdens mijn verschillende diensten. (tijdens de nachtdienst ontbreekt helaas de wil om wat extra te doen). Maar ik heb er ook zelf voor gekozen om deze opleiding te doen en ik doe het ook in mijn eigen uren. De opleiding duurt 2 jaar en dat is te overzien, maar mijn sociale leven staat wel op een laag pitje….

—

Laura Verkijk is verpleegkundige en in januari gestart met de opleiding Health & Informatics. Via deze blog houdt ze ons regelmatig op de hoogte van haar ervaringen en geeft ze een blik in haar wereld van zorg en ICT.