Als klein land zijn we in best veel zaken heel groot. Even Googlen leert dat wij bijvoorbeeld hartstikke goed zijn in pensioenvoorzieningen, internetbankieren, auto’s recyclen en digitale pathologie. Maar waarom komt iets als beeldzorg dan niet fatsoenlijk van de grond?

Nog zo’n feitje: ongeveer 94 procent van alle Nederlanders heeft toegang tot internet. Daarmee zijn we samen met landen als IJsland, Noorwegen en Denemarken koploper in de wereld. Hetzelfde geldt voor gebruik van sociale media, waarmee we menig ander land de loef afsteken. Deze twee gegevens gecombineerd lijken het perfecte klimaat te scheppen voor beeldzorg, maar toch zijn de afgelopen tien jaar tal van beeldzorgprojecten niet goed van de grond gekomen.

Hiervoor zijn verschillende redenen te geven. Oplossingen met te weinig aandacht voor het menselijke aspect, oplossingen die niet goed zijn uitgelegd, oplossingen die zich enkel beperkten tot gebruik op dure tablets, de technologie die er nog niet klaar voor was omdat 4G nog niet bestond en onvoldoende rekening hield met het wegvallen van de subsidie vanuit de overheid… er zijn tal van redenen te noemen. Maar misschien wel de allergrootste oorzaak ligt bij de status aparte van beeldzorg zoals die binnen organisaties vaak heeft bestaan, wat eerder al terecht werd opgemerkt.

Waarde beeldzorg afhankelijk van rol
Wat in voornoemde blog wordt geconstateerd, klopt: beeldzorg werkt alleen als vast onderdeel van het primaire zorgproces. Begin na een succesvolle pilot niet met een beperkte groep om mee aan de slag te gaan, maar rol het uit naar de complete organisatie. En aarzel niet als het niet direct aanslaat, maar pak door, want een andere eenvoudige manier om goedkopere, maar tegelijkertijd ook (door participatie van het netwerk van cliënt en ketenpartners) betere zorg te gaan leveren, bestaat op dit moment niet.

Daarmee is niet gezegd dat iedere zorgorganisatie voor alle typen van zorg morgen op beeldzorg moet overstappen. Dat zou ook onverstandig zijn, want voor sommigen typen zorg blijft face-to-face contact met begeleiders noodzakelijk, bijvoorbeeld bij bepaalde vormen van intramurale zorg of bij cliënten met een ernstige geestelijke of fysieke handicap. Het gaat om keuzes maken ten aanzien van relevante scenario’s die de uiteindelijke kwaliteit van zorg moeten bevorderen.

Niet te stoppen ontwikkeling
De trend is dat we steeds meer zorg digitaal en op afstand gaan doen en daarbij zoveel mogelijk gebruikmaken van blended care, waarbij een digitale zorgvorm als beeldzorg een ondersteunende, maar zeker geen ondergeschikte rol speelt. Het kan en het bespaart (veel) geld. Bovendien hebben veel doelgroepen hier enorm baat bij: denk aan cliënten die 24 uur per dag een beroep op medewerkers van een zorgorganisatie willen kunnen doen en aan behandelaars die zo snel en eenvoudig een specialist of een familielid van de cliënt erbij kunnen schakelen.

De aanwezigheid van snel internet in Nederland in combinatie met een breed aanbod van devices waarop een op Skype gebaseerde beeldzorgoplossing kan draaien, maakt dat op papier alle ingrediënten voor een effectieve uitrol aanwezig zijn. Dat beeldzorg hier kan werken, bewijzen de organisaties die het al succesvol toepassen Wat wij van hen leren, is dat je altijd beren op de weg tegenkomt maar dat die alleen verdreven worden als beeldzorg top-to-bottom door de hele hiërarchie van de aanbieder als volwassen vorm van zorg beschouwd wordt en er een goed doordacht adoptieprogramma ontwikkeld wordt. Wat let je eigenlijk nu nog om binnen jouw organisatie het startsein voor beeldzorg te geven?

Remco Ploeg is Senior Solution Architect bij Winvision